Tíðindi
15.05.2020
Ein av niðurstøðunum í kanningini er, at tað hevur alt at siga fyri tey at kenna, at tað er ein í skúlanum, sum hevur umsorgan fyri teimum; ein onnur niðurstøða er, at børnini høvdu viljað, at tey vórðu tikin meiri upp á ráð í sorgini og tíðini aftaná, og at floksfelagarnir høvdu fingið at vita, hvussu teir eiga at tosa við børn, sum hava mist.
- Børn, sum hava fingið góða hjálp, siga, hvussu stóran týdning tað hevur havt fyri tey, at tað var ein lærari, sum var um tey, tá ið tey høvdu tað svárast. At tað var ein, sum spurdi, hvussu tey høvdu tað, og at tað var ein, sum sá og hoyrdi tey. Tað kann gera allan munin fyri barnið, at tað er ein lærari, sum hevur eyka umsorgan fyri tí í sorgini; barnið minnist henda læraran restina av lívinum, sigur Jansy Gaardlykke, dagligur leiðari í Krabbameinsfelagnum.
Hvat vildu børnini hava?
Hvørjar eru avbjóðingarnar?
Gerandisdagurin er púrasta broyttur, tá ið tey, ið hava mist, koma í skúla aftur. Tá gera serliga hesi viðurskifti seg galdandi, vísir danska kanningin:
Lekir tíðin?
Í kanningini gera børnini vart við, at skúlin og lærararnir hava lyndi til at gloyma, at tey framvegis syrgja, tá ið ein tíð er farin. Felags fyri nógvar av sorgartilbúgvingunum í skúlunum er, at tær ikki í nóg stóran mun taka støði í, at barnið syrgir í langa tíð eftir at hava mist. Børnini fáa tá eina kenslu av at vera einsamøll í sorgini, og at tey eru tey einastu, sum minnast, at tey hava mist. Hesi viðurskiftini eru neyðug at hava í huga:
Í bóklinginum Stemmer, vi glemmer eru góð ráð um, hvat sorgartilbúgvingin eigur at fata um, og hvat skúlin eigur at hugsa um í øllum lutum, tá ið talan er um næmingar, sum hava foreldur ella systkin, ið eru álvarsliga sjúk, og næmingar, sum missa. Bóklingurin kann lesast á netinum.